Om kwart voor 9 stond de groep alweer klaar om te vertrekken. Vandaag beloofde een leuke dag te worden met wat echte puur Hollandse cultuur. Het enige wat een beetje zorgen baarde was het weerbericht. Allemaal zittende in de privé-bus vertrok de groep richting Enkhuizen. Eenmaal daar was het weer koud en nat. Een slecht voorteken. Een beetje onwennig stapte ze allemaal op de pont richting het Openluchtmuseum. Het druppelen werd steeds minder en wonder boven wonder begon de zon door te breken! Op Enkhuizen werd de groep ontvangen door Anneke, de gids. Geholpen door Elad Zigler die de vertaling deed, legde ze uit wat er allemaal op Enkhuizen te zien was. Op Enkhuizen zijn allemaal huisjes van voormalige vissersdorpjes rondom de Zuiderzee. Sinds de afsluitdijk is er bijna geen vis meer, dus die vissersdorpjes sterven uit. Om het te bewaren en te zien hoe het vroeger was hebben ze de huisjes herbouwd op Enkhuizen en daar voeren ze nog de ambachten uit zoals dat toen ging. Nadat ze de hele geschiedenis had uitgelegd over het ontstaan van de dijk, liep de groep door om de huisjes te bekijken. De hoogtepunten waren het gerookte haring proeven en het touw vlechten. Om 12 moest de groep heel hard rennen om de boot niet te missen.
Eenmaal op de boot waren ze zo blij van wat ze hadden gezien en van het mooie weer dat ze begonnen te zingen. Terug bij de bus kregen ze de lunch en toen ging de bus op weg naar Urk. Op Urk kregen ze eerst de gelegenheid om een beetje rond te lopen tussen de winkeltjes bij de haven en toen werden ze ontvangen door Dick Schutte, ex-burgemeester van Urk en voorzitter van Christenen voor Israël en de gids. De gids, gekleed in traditionele kleding, sprak tot ieders verbazing eerst een paar worden Ethiopisch tegen de jongeren. Hij had namelijk 25 jaar ontwikkelingswerk daar gedaan.
De trip door Urk was heel bijzonder. De groep vond de oude kleine huisjes heel mooi en bijzonder. Het Ethiopische centrum verbaasde iedereen. Urk heeft als vissersstad een speciale band met Ethiopië. Zij hebben hen namelijk geleerd hoe je sneller en effectiever kan vissen en zo de bevolking geholpen een beter leven te leiden. De trip eindigde bij het vissers monument. Een vrouw die haar hart bij Israël heeft, zoals de meeste Urkers, kwam de groep allemaal een ansichtkaart brengen om haar liefde te tonen. Om de waardering te laten blijken, zong de groep bij het monument het Hatikva. Na de rondleiding was het tijd voor een tour op de reddingsboot van het KNRI. Normaal mogen burgers dit niet, maar Dick Schutte die tevens voorzitter van het KNRI is had het geregeld speciaal voor Hineni. De trip op de reddingsboot was geweldig. Bekleed met plastic zakken om niet nat te worden, had de groep de tijd van hun leven.
Het diner werd gegeten in het Koningshof. Daar was speciaal voor de groep een zaal apart gezet door Willem de Boer, de eigenaar, uit liefde voor Israël, het Joodse volk en Hineni. In de zaal kreeg de groep de worstjes die ze hadden meegenomen en klaar mochten maken in de keuken daar. Na het diner hield de groep nog een groepsgesprek om de afgelopen drie dagen te bespreken. Aan het eind werden ze nog toegesproken door Dick Schutte, die zijn liefde voor Israël en de Joden uitsprak. Moe maar voldaan keerde de groep terug naar Amsterdam.
Het was een geweldige dag. Hineni is iedereen die heeft meegeholpen met de voorbereidingen en die tijd erin heeft gestoken enorm dankbaar!
